bu dünyada iyi şeyler de oluyor

Sene ne vakit bilmiyom babam teğmenken, yeni çıkma bi subay olup bunu memleketine tayin edip göndermişler, kilitbahir boğaz komutanlığında sene olsa olsa 72-74 civarı. sabah kalkıp ekmek almaya gitmiş, bi de bakmış ki karşıda orman yangını var hemen bi işkampavyaya karşıya geçmiş elinde ekmek unutmuş evini ocağını, karargaha girip bi tim yapmış kendine, eski model kafa atan jeeplere atlamış askerlere bağırmış. O zamanlar da bizim peder genç, o da böyle etraafı görünce yabancı turistlerle takılan geçnleri görünce arada içlenirmiş ülke nereye gidiyor falan diye. Askerlere bağırmış işte 3 tane izbandut bi atletik vucutlu asker yetişmiş tam gidecek, karargahın hampası, koğuşun yavşağı, şişman düztaban, karargahta sevilmeyen adam yollarını kesmiş. küfür bağrış çağırış adam almış eline kazmayı ya bende gelecem ya bende gelecem diye sinir etmiş. Bizimkiler istemeden de olsa almışlar bunu. Çanakkalede meşhur dur yolcu yazısı var ya, oradan akmışlar ormana, yer yeri göğ göğü yanarken, bizimkiler sıkışmış alevler içinde. Düztaban adam da ses gelmeyince bunların yola bakmış bizimkileri zar zor görmüş. Yanan tavşanlar mı ararsın, kemikleri tutuşan kirpileri mi... Milli park bide... bizim bu sevilmeyen adam almış eline kazmayı ortalığı ayıklayıp bunlara koridor açmış...

Velhasıl, görünen bizim içimizi gibse de; hep öyle değil. Burda yeri geliyor binlik yapıyoruz, yeri geliyor karı kız davası yapıyoruz ağzımızdan küfür düşmüyor, biri görse der ki bunlar serseri tayfası, işte bu hesap, umut var beyler.

O gün o adam orda olmasaydı belki peder de olmayacaktı belki bende olmayacaktım. Ama sevdiği için dayak yiyen adamlar varsa bir ülkede, zor durumlarda en adamdan adamdır o. Gidişat daha iyi olmalı katılıyorum da, üzüntü yapmak yerine böyle fikirler ortaya sunup iyiyi yakalamaya çalışmak var olanı geliştirmek de iyi. Dinlediğiniz için sağolun panpalar.