+11
“neyse.. neyse ne de..neden abi?”
“olmuyordu ben abi.. zorlayıp birbirimize daha fazla zarar versek daha mı iyiydi?..şimdi en azından iyi ayrıldık..en azından birbirimizin ve ortak dostlarımızın yüzüne bakabiliriz hala.. zaten iyi de bir ilişkiydi yani.. üzmedik birbirimizi.. saygısızlık etmedik.. eğlendik…çok.. güldük..mutlu ettik.. mutlu olduk..”
Sonlara doğru,şu durumda bile rahat ve cool geçinmeye çalışan tolganın sesinin titrediğini hissettim.. için fena oldu amk.. öyle be abicim.. kolay mı.. bunca zaman.. bunca şey…hele o başlangıçta yaşadıkları liseli aşıklar modu..o heyecanları…gözlerinden fışkıran mutlulukları…ve, gözümde, etraftaki herkesin gözünde hep örnek, ideal bir çift olmaları..
“olm sizi deli gibmiş..” dedim ben de sesim sinirden dalgalanarak..”madem bu kadar iyisiniz, niye ayrılıyorsunuz aq? Meslek mi ki bu zirvede bırakıyorsunuz?..”
“tsigalko.. nasıl anlatayım ki sana.. anladık işte..bir noktada tıkandık.. tarif edilebilir bir durum değil..”
“doğru..ben daha oralara kadar gelemedim bile herhangi bir ilişkimde, haklısın..”
“öyle demek istemedim abi..”
“yok yok.. anladım ben seni.. sizi..rahat battı size işte canım.. olan o…millet fellik fellik başını dayayacak omuz, elini tutacak el ararken, siz elinizde olanları savuruyorsunuz…hadi onu da geçtim..bir kere zamanlaman gibik.. kızı en zor zamanında terk ediyorsun aq? Böyle mi sevdiniz birbirinizi?”
Aslında haddim olmayan konulardı, ama sinirlenmiştim, hatta konuşurken farkında olmadan yatakta doğrulmuşum bile.. şimdi, tolga bana “sanane amk” dese, haklı adam.. bana ne? Ama diyemez tabi.. daha doğrusu demez..
“terk filan etmedim ben kimseyi.. ortak karar.. ayrıca yalnız filan kalacağı yok..zor zamanı evet..ama sen varsın, sonra, bir arkadaş olarak ben yine varım.. başka arkadaşları da vardır..”
“sen öyle san aq..kız beni ağlaya ağlaya aradı, şimdi ne yapıcam, kimsem kalmadı diye..hem sen demişsin bitirelim diye.. sanki her zaman böyleydi nilay, bir idare edemediniz yani şu özel durumları…”