gerçek bir üniversite aşkı hikayesi

Gözlerine baktım.

Işıl ışıl, karnıma adrenalin pompalayan ama mutsuz gözler… ne oldu fulden? Dedim. Öyle bir ses tonuyla sormuştum ki olduğumuz şehir kedere boğuldu resmen. Neredeydin fulden, nerede…dercesine çıktı ağzımdan. Anladı korktuğumu, anladığı aklıma girdiğini. Hafif bir gülümseme yayıldı dudaklarına. Ama utanıyordu, anlıyordum. Oturalım bir yerde, dedi. Gittik en yakın kafeye. Ne oldu fulden, neredesin kaç gündür! Dedim. Kızma. Kızma ama dalga da geçme. Ya da küçük de görme. Ya da soğuma benden. Sadece anla beni, dedi. Kız dengemi bozuyordu iyice. Neyi anlayayım dıbına sokayım yaaa!! Diye bağırasım geliyordu, yine ağır ses tonumla “ne oldu?” dedim. Param gelmedi henüz, dedi. Ne parası yahu, senden para mı istedim ben. Mesaj atacaktın altı üstü! Der demez şimşekler çaktı beynimde. Babası… para göndermiyordu… kız kontör bile alamamıştı. Kahroldum…