merhaba ben siz kafelerde otururken yanınızdan

geçen bazen demir toplayan, bazense insanların çöp kutularına attıkları bira şişelerinin depozitolarıyla geçinmeye çalışan biriyim. belki sizin yaşıtınızım, belki sizden küçük veya belki de abiniz yaşındayım. ama siz yanınızda sevdiğiniz arkadaşlarınızla, sevgilinizle veya tek başınıza o kafede beni görmezden geldiğinizde ben ne sizin yaşıtınız, ne kardeşiniz ne de abiniz oluyorum. belki oradan geçen bir sokak kedisi kadar bile değerim olmuyor. hayat ne kadar güzel değil mi? beğenmediğiniz, yarım bıraktığınız o yemekleri beğenmemek veya yarım bırakmak benim hakkım değil mi? sizi benden üstün kılan nedir? para mı? zeka mı? eğitim seviyeniz mi? beni hor görmenizin sebebi nedir? kadın erkek eşitliği üzerine hala saçma tartışmaların döndüğü bu dünyada neden kimse insanların zengin, fakir, zeki, aptal, fahişe, homociksüel, iş kadını veya ev hanımı olmaksızın eşit olması üzerine yoğunlaşmıyor. neden afrikadaki insanlar bizden daha kötü halde. o çocuklar ne günah işledi, ben ne günah işledim veya siz ne yaptınız böyle yaşamak için.

edit: panpalar sadece empati kurdum. çok uzun zamandır kafamı kurcalıyor bu gibtiğimin adaletsiz dünya düzeni.