esnafken bir anda zengin oldum hikayeli

karargaha döndüğümde iki kutu kibrit ve kuru gazetelerle gelmiş olduğunu gördüm askerimin.
bir süre benim kahramanlığımdan bahsettiler ve et aldığımızı söylediler yanımdakiler.
ben bilerek anlatmıyordum gençler, yanımdakiler anlatırken de sanki onları umursamıyo gibiydim sadece arada bana sahi mi diye sorduklarında " türk askeri korkmaz! siz de benim gibi olacaksınız. bu bi şey değil daha bir sürü şey yapcaz" filan diye abartıyordum. cesaretim askerlerime şevk vermiş, benim komutanlığımın yıkılmayacağına dair güven sağlamıştı. doğru bir kararla benim kral ve komutan olduğum fikri de iyice perçinlenmişti böylece. zaten aralarında hazinesi en geniş olan da bendim.

askerlerime ağacın dibini iyice kazdırdım. toprağın biraz daha altına varana kadar. çevresine de taş topladık. gazeteleri ve ağacın kuru parçalarını tutuşturduk. tabii bunun için de bayağı uğraşmıştık.

ne yapacağımı artık anlammışlardı. kral ziyafet vericekti. yağ tenekesinin üstündeki kapak gibi olan kısmı söktük güç bela. elimi de öyle kesmiş bulundum ama kar filan bastım bi de kesilen yerin biraz gerisinden elimi sıkınca acısı geçiyordu, sonra kanama da durdu. tenekenin içine kar doldurup ateşin üstüne koydum. içindeki kar iyice suya dönünce altına biraz daha ağaç koydurdum ki ateş devam etsin. suyun çok ısınması lazımdı. o sırada ellerimizi de ısıtıyorduk o ateşin sıcaklığıyla. vakit geçiyordu yani bayağı.

ben torbanın içinden gözü çıkarttım. herkes iğrentiyle ama merakla bakıyodu. işin açıkcası ben de bayağı iğrenmiştim ama merakım çok daha üstün geliyordu. karargahtaki poşetten çiviyi alıp göze batırmaya başladım. başta bir türlü batmıyordu. tam batıcakken çataldan kaçan zeytin gibi sıyrılıyordu. sonraki denememde göze girdi çivi, ama tam değil. çok az.
su aktı biraz. akanın sıvı olduğuna kanaat getirince şırıngamı çıkartıp o delikten soktum. bu sefer rahatça giriyordu. zeytin örneğini de o yüzden verdim zaten. bir kere delik açınca kaçırmadan saplayabiliyosunuz çatalı.

sonra şırınganın arkasından tutup çektim ama zoraki bir kaç damla doldu içi.
böylece yeni bi buluş daha yapmış oldum. eğer birinin gözüne bi şey girerse gözü akmaz, akmadığı sürece de çıkmaz. yani kör olmaz.
su kaynadığında içine etleri attık. o sürede bunları tartıştık. kör olma mevzusunu. taylanın gelmediğini farkettik. arkasından konuşuldu filan. herkes bi şeyler anlattı. ben annesiyle babasını anlatmadım tabii.
anlatır mıyım hiç? sonra birileri inanmazsa metalik komutan yalan söylüyor denebilirdi, hele bir de taylan yalanlarsa...

su kaynadı iyice, etler oldu, etleri kedi köpek yesin diye sokağa attık. akşama yaklaştığından ve hava soğumaya başladığından evlerimize dağıldık..