sen hiç mahalledeki arkadaşlarınla

beşte devre onda biter denilipde 20 ye 30 a kadar giden maçlar

9 aylıkta anneyle dalga geçmek

topun şambriyelini sağlam çıkardığında onunla oynamak

mahallede oynanan topun sivri bir yere çarpması ve ardından gelen üzüntü

mahallenizin ters adamı her kimse işte (bizim rahmetli tacettin amca allah rahmet eylesin) alıp topunuzu kesmesi sizi kovalaması

mahallede veya bi yerde bi ağaca daldığınızda gelen can alıcı cümle " bahçeyeee dalaan varr"

iyi oynayan çocuğun ayakkabısı yoksa kötü oynayanlardan birinin ayakkabısını alması

sabahın erken saatinde kalktığında tek tek tüm arkadaşlarını uyandırıp çağırmak

sadece iki kişi kaldığınızda arkadaşınızla kaleden kaleye oynamak

ayda yılda bir halı sahaya gittiğinde profesyonel futbolcu ciddiyetinde olmak

kum sahalarda oynayıp üstü kirletip anneden işitilen azar

uzağa bir yere gidileceğinde bir arkadaşının annesinin izin vermemesi sonucu gidemeyişiniz üzüntüsü

o zamanlardaki tüm duygusallığı şu anda bile yazabilirim, ne yazık bidaha yaşamayacağız o günleri ne kadar özlemişim lan beni de ağlattınızya hay amk ya