baylar hayat hikayem

çok da umrumda olmadı bu tavırlar. pişik olmaktan yeğ idi bu bakışlar. koltuk televizyonumun çalışmadığını farkettim araç hareket ettiğinde. hiç boş yer de yoktu. çileli bir yolculuğun başladığı belliydi. kendimi mutlu etmesini biliyordum yine de. camdan dışarıya bakıp güzergahımız üzerindeki farklı yerleri inceleyebilirdim. geçtiğimiz her yere dikkatlice bakıyor, kendi kendime güzel düşüncelere dalıyordum. iki koltuk önümden ağlama sesleri gelince irkildim. iki kadın ve dokuz çocuk yan yana dört koltuğa oturmuşlardı. yer sıkıntısından kaynaklı çocukların huysuzlanması doğaldı. alışıktım çocukların ağlamasına. ancak böylesi bana bile fazlaydı. kadınlar bir ikisini uyutup koridora yatırdılar. muavin gelip bunun güvenli olmadığını, bu şekilde davranamayacaklarını açıkladı yeteri kadar sakin olmayan bir üslupla. kadınların çemkirikleri ve çocukların ağlayışları birbirine karışmaya başladı.