piçin tekiyken nasıl asosyal ve yalnız bir

adı burak , 30lu yaşların ortasında birisiydi o zamanlar. biz kuzenler hep ürkmüşüzdür ondan. hiç arkadaşı yoktu. ama çok taşaklı adamdı şu ömrümde gördüğüm en taşşaklı adamdı belkide. kara kız diye seslendiği bir arabası vardı. mercedes. belliki sorunları oldu onunda hep ömründe belli oluyordu bu. ama beni sever sağ olsun. annem bununla konuşmuş. ruh gibi olduğum hakkında şeyler söylemiş. sen neden böyle oldun sıkıntın ne halledelim diyordu. ben konuşmamayı tercih ettim eyvallah dedi gönderdi beni. bu eve ne zaman gelsem aklıma 3 sene öncesi geliyordu. voleybol sahasının önündeydi bunun evi hatırladınız mı o sahayı? gözümün önünden hasanlar ve eski arkadaşlarım geçti. nefretle tabiiki. birkaç dakika baktıktan sonra oraya koyuldum eve. eve gittiğimde cep telefonum çaldı kapının kilidini açarken.