gelin beyler dün gördüm ki insanlık ölmekte

ulan öldürdünüz lan bu saatte. bende de var bişeyler anlatıcam. beyler 27 yaşıma gelinceye kadar annem ve babam vardı.

o gece annem ve babamın aslında annem ve babam olmadığını öğrendim. çağırdılar yanlarına, bak oğlum böyle böyle biz senin gerçek ailen değiliz anlatmayacaktık ama gerçek ailen seni görmek istiyormuş o yüzden anlatmak zorunda kaldık dediler. düşündüm, sokaktaki insanlar neyse gerçek ailem de oydu benim için.

ağladım koskoca herif çocuk gibi ağladım.

sonra "ilgilenmediğimi söyleyin, bu konuyu da kapatın. üzüldüğüm tek şey sizin gerçek oğlunuz olamamak" dedim.

hayal meyal ben 9-10 yaşlarındayken annemin "kardeşin olsa hoşuna gider mi?" sorusu, benim ona "hayır istemiyorum" deyişim ve çocuk sahibi olamadıkları için ben daha 1 haftalıkken evlatlık alan annemin; o günden sonra sapasağlamken hastaneye gidişleri geldi aklıma.

fotoğraf netleşmişti.

eğer öz çocukları dünyaya gelirse bana olan sevgileri azalabilir belki de ilerde onu kayırabilirler korkusuyla, öz çocuklarını kürtajla aldırmışlardı...

şimdi, dünyadaki hiçkimse onlar kadar benim annem ve babam olamaz...