şükredin halinize

gibeyim lan böyle hayatı. taktan taktan şeyleri yaşayan tek ben mi varım bu hayatta? hayatın acımasızlığını küçük yaşta tadan bi ben mi varım bu hayatta ? daha yaşım 15 (liseli bin diye dalga geçmeyin) ama çoğunuzun yaşamadığı şeyleri yaşadım ben.

hikayeyi baştan anlatmaya gerek yok anlatsam sayfalar sürer o yüzden hayatımı derin olarak etkileyen olayları anlatıcam.

hikayeyle alakası yok ama dinleyin güzel şarkı.
http://www.youtube.com/watch?v=gxho026sh9s

ben 97 liyim. annem ve babam'ın ilk çocuğu en büyük ablam 78'li şuan 34 yaşında. ve ablamın doğumundan 6 yıl sonra vefat eden abim doğmuş (sene 1984) ve 1994 yılında (10 yaşındayken) bigiblet sürerken kamyon abime çarpıyor ve vefat ediyo. (Nur içinde yatsın..) evlat kaybetmek dünya'daki en büyük acıymış ki bunun etkisiylede annem yavaş yavaş hastalanmaya başladı ondan sonra (emes hastalığı). Abim vefat ettiği için annem ve babam yaşları geçmeden çocuğumuz olsun kararına varıyolar ve benden 2 yaş büyük olan ablamla ben dünyaya geldik. sezeryan olmuş doğumumuz. 1-2 yıl sonra annem safra kesesinden ameliyat olmuş ondan sonra hastalığı ilerledi. yürüyememeye başladı. 6-7 yıl sonra ise tamamen yürüyememeye yatağa bağımlı hale geldi. sene 2004'te falandı. o zamanlar annem yatalaktı. (en büyük ablamın kızı dünyaya gelmişti o sene.) 2007 yılındada ablam eşinden ayrıldı. dert üstüne dert oldu. annem yatalak olabilirdi ama herşeyin farkındaydı. babamda öyle. benim babam dünya'daki en sabırlı varlıklardan birisi diyebilirim.. çocukken okulda farklı etkinlikler olurdu milletin annesi gelirdi benim gelemezdi. her zaman özenerek bakmışımdır öyle çocuklara. hep içim acımıştır. annem bi kek yapıp gelemedi diye üzülürdüm. ama biliyodum ki bu bir acı değildi. annem yaşıyordu çünkü o zamanlar. onun nefesi bile yetiyordu. ve dıbına koyduğumun salağı ben yıllarca günde sadece 15-20 dakika görüyordum annemi, babamı, evdekileri. bazen hiç görmediğim bile olmuştur eve geldiğim gibi bilgisayara geçiyordum. ki haalada öyleyim. bu bilgisayar çılgınlığını evdeki birisini kaybedince mi anlamam, pişman olmam gerekiyor? harbiden aptalım ben. her neyse seneler birbirini kovaladı ve annem geçen sene 26 mart Cumartesi günü vefat etti. vefat nedeni annem yatalaktı ve bi gün aniden ateşi yükselmişti nefes alamamaya başlamıştı ve ertesi sabah annemi hastaneye kaldırdık. 20 gün boyunca hastaneye git gel yaptık. annemin durumu kötüye gidiyordu ama ablam ve babam bu konuda bize bir şey söylemiyolardı. 20 gün sonundada annem vefat etti. hani herşey iyiye gidiyodu lan ? ne oldu da birden vefat etti ? benim annem vefat etmişti o gün.o gün eski sevgilimle birlikte sahil kumsaldaydık (bu konuyada değincem) herşey çok iyiydi neden kötü bir şey oldu? olmak zorunda mıydı? dıbına koyayım her mutlu olduğun saniyenin bedelini kötü bir şeyle ödemek zorunda mıyız? ne şanssız insanım ben dıbına koyayım ya.. ben bu hayatta kimseyi kaybetmekten korkmam. zor geri dönüşü olmayan kararlar veririm sonucunada katlanırım benim için sorun yok. annem vefat ettiğinde ise ilk öğrendiğimde ağladım ondan sonraki birkaç gün aklıma geldiğinde ağladım sadece. ondan sonra hayatıma devam ettim etmek zorundaydım zaten. belkide çok üzülmememin nedeni yanımda sevgilim vardı onun sevgisi bastırıyodu acılarımı. ne saçma annen ölmüş sevgilinin sevgisi mi acını bastırcak demeyin bilmiyorum çok değişik bi kişiliğe sahibim ben. ondan 2 ay sonrada sevgilimle ayrıldık. severek ayrıldık. benim hatamdı ama dıbına koyduğumun kızı yaz tatiline yeni girdiğimiz sıralarda yanımda olsaydın ya. ben o uzun günlerde delirdim dıbına koyayım delirdim! yanımda kimse yoktu. dertleşebileceğim, içimdekileri anlatabilceğim bi dostum yoktu. erkek arkadaşlarım vardı ama hepsi boş insanlar. her şey benim için üst üste geliyordu. zaten ayrıldıktan 1-2 hafta sonra sigaraya başladım. yapıcak bi şey yoktu. belkide vardı ama ben bilmiyodum. çoğu insanın sigara içme bahanesi dert, efkar, acı olduğu için etkilenip denedik işte dıbına koyayım. aslında 4 sene öncede içiyodum ama yakalanınca bırakmak zorunda kalmıştım. 3 aylık uzun günleri olan tatili zindan gibi geçirdim. arkadaşlarım işe girip çalışmaya başlamıştı hepsi, akşamları buluşabiliyorduk sadece. bende o sene full evdeydim denize gidiyodum boş boş bilgisyarda takılıyordum. ama herşey boştu çünkü içimde anlatılmayan bi acı vardı. kısa bir süre içinde hayatımda yeri olan çok sevdiğim iki kişiyi kaybettim biri sevgilim, biri annem.. ilk 3 ay zaten işkenceydi pgibolojim bozulmuştu. hiç gülemiyodum. sigarada beni rahatlatıyodu derdimi tek o amk zehiri anlıyordu zaten. ondan sonra baya zaman geçti okullar açıldı. kızların ilgisini baya çekmiştim önceki okulumdada çekiyodum ama ben seçici bir kişi olduğum için teklif eden veya sevdiğini söyleyen kızları tersliyodum hep. ( eski sevgilim benim ilkimdi ilk defa onunda çıkmıştım. kız benimle tanışmıştı, ilk başta arkadaşı aracılığıyla sevdiğini söylemişti ben terslemiştim ama onun arkadaşı tanı belki sende seversin demişti dıbına koyduğumun kızı keşke sözünü dinlemeseydim. eski sevgilimlede 5 ay çıktık sadece haziranın 1'inde ayrılmıştık.11 ay oldu nerdeyse ayrılalı ama haala onu seviyorum) ilk haftalarda çok dikkat çekmiştim okulda tikky adlandırması benim üstümdeydi. erkekler bana özeniyor, kızlarda beni seviyordu. ilk 2 haftada 4-5 teklif almıştım lise 2-3 lerden bile. ben ise eski sevgilimi sevdiğim için hiç birini kabul etmedim. böylede salak birisiyim haalada kabul etmiyorum kimseyi. sevmediğim tek özelliğim bu karşıma düzgün birisinin çıkmasını beklemem. aslında güzel bir özellik ama sabır ve yalnızlığa katlanmak gerektiyor. karşıma çok güzel kızlar çıktı ama kabul etmedim yapıcak bir şey yoktu çünkü kalbim başkasına aitti. ve ben haala eski sevgilimi çaresiz bir şekilde bekliyorum eminim bir gün dönücek. 1 yıldır yalnız içine kapanık olan beni bu halimden kurtarıcak..

binler hikayede anlatmadığım detaylarda şunlar:

abimin vefat etme nedeni bana göre. annem abimden önce hamileyken kürtajla aldırmış ve Allah'ta cezalandırmak amacıyla annemin başına bunları getirdi. en mantıklı olan bu düşününce.

ablam sanırım 2007 yılında eşinden ayrılmıştı ve bize taşınmıştı bundan 3 ay önce evlendi ve izmir'e taşındı.

eski sevgilimle 2010 13 aralık'ta çıkmaya başladık, 2011 01 haziran'da ayrıldık ve ben onu haala çok seviyorum.

şuanlık bu kadar beyler. sorularınız olursa cevaplarım. okuyanlara teşekkür ederim. seviyenizi aşmadan yorumlar yapın.