ilk uzaya çıkışımı anlatıyorum

Sabah 6da alarm sesine uyandım. içim kıpır kıpır lan uzaya gidecem

kalktım kahvaltımı yaptım. anamın elini öptüm. hazırladığı yolluğu elime tutuşturu verdi cevizli ekmek yaptım yolda yersin dedi.

otobüsle bursa'dan istanbula geçtikten sonra kararlaştırıldığı gibi eminönünden alıp tekirdağ tarafına doğru acayip bi yere zütürdüler bizi. kocaman açık bi alan öyle roket falan yok ortalıklarda
herhalde gizlilik içerisinde yürütülüyordu bu proje diye düşündüm. birazdan butona basarlar yerin altından roket çıkar diye hayal sınırlarıma tecavüz etmekle meşkuldüm.

bi yerde durduk araçtan indik ve küçük bi biriding verdiler.

atmosferi delmeden ( sanki kız gibiyoruz ) emniyet kemerlerinizi çıkarmayınız.
atmosferden çıkmadan fanusları kafanıza takın.
fanusları taktıktan sonra bişey yiyip içmeyin.
kaptanla konuşmayınız.
ayakta dolaşmayınız.
bi ton şey saydılar diğer yolcular gibi benimde pek gibimde değildi.

evet buyrun arkadaşlar diyip 302 kırmızı beyaz bi otobüsü işaret ettiler.
gibko gibi kalmıştık hepimiz 302 otobüs ne lan dolmabahçeye gitmez bu.

asistanlık yapan kişi böyle bir tepkiyi bekliyormuş ki açıklama yaptı.

göründüğü gibi değil sanayide bizim kaportacı murtaza dayıya modifi ettirdik. 3. viteste 540 yapıyor manyak bi alet oldu. tekerleklerin oraya yerleştirdiğimiz hava yastıkları sayesinde uçabiliyor.

yapacak birşey yok bindik otobüse kemerlerimi taktık. otobüsün hareket etmesini bekliyoruz.

toplamda 14 yolcuyduk.