bu bir loser hikayesidir hassas olanlar gelmesin

gizem: sadece o değil umut ya. bir sürü sorun var?

kimsenin sorunlarını merak etmiyordum aslında. hiç kimseyi giblemeyen hayat felsefemi gizem yüzünden bozmuştum belki de. aslında sadece ona karşı böyleydim. seviyordum işte kızı ona yaranmak için ilgili erkek rollerine girmiştim.

ben : mesela?
gizem: hayatım dediğim insan bile beni üzebiliyor
ben : nasıl yani?
gizem: ya erkek arkadaşım işte.

ovv bunun için miydi? karakterime savaş açıp sosyal insan olma çabalarım, bir insanla bu kadar ilgilenmem, odamda hayaller kurup mutlu olmayı hayal ettiğim, hatta bu hayalleri fiile dönüştürüp bilgisayar monitörünü gizem gibi düşünüp onla konuşmam. evet bunlar da başlamıştı bende son zamanlarda. çok sık kendi kendime konuşup, sürekli hayal kuruyodum. ne hayal kuruyosam onu uyguluyordum. örneğim kafamda gizem'in bizim eve gelme ihtimali oluştuğunda kalkıp kapıyı açıp o anı konuşuyordum. yalnızdım işte, asosyallikten de öte birşeydi artık bu. bana zarar verebileceği aklımın ucundan bile geçmezdi. tüm bunlar sevgilisi olan bir kız için miydi?