neden mutsuzuz

yeni bir araba aldım. b sınıfı, şirin, yakıt cimrisi hyundai i20. ilk arabam olduğundan mümkün olduğunca ucuz bir araba almaktı amacım, aldım da. ilk birkaç ay boyunca keşif halindeydim. araba kültürüm geliştikçe arabamdan soğumaya başladım. ne motor olarak ne de konfor olarak tatmin etmiyordu beni kağıt üzerindeki değerler. halbuki 16 saat kesintisiz yolculuk yapmıştım rahatlıkla. Pişmanlık başladı önce hafiften: neden daha donanımlısını almadım?
geçen gün yeni i30'a bakmaya gittim. şiddetli bir sahip olma arzusu vardı içimde. eğer 10 ay sonra yenisine heves etmeyeceğimi bilsem mutlaka alırdım. ix35 sahibi bir öğretmen arkadaşımın ix55'e heves ettiğini gördüğümde anladım: bunun sonu yok. arabayla mutluluk mümkün değil, zira parayla da aynı.