yolda yürüyen kızı durdurdum

gözlerimi zorlayarak kapatabildiğim sıralar aklımın köşelerinden geçen unutulmaya mahkum sevgi sözcükleri.. bu gece de güneşi koynuna alacak, sorun yok, bu sefer içimde ki deli yine ayaklanacak, yine şaşıracak, yine hayal kuracak.. sabahı uykusuz gözlerle bir yoksunluk olarak çeken ruhum, sabırlı ol, diyordu kendi kendine. güneşin doğmasına az kaldı ece sen bunu haketmiyorsun, benim gibi bir serseri ile yakınlık kurman bile saçma, dedim.

uykuluydu, ama kaşları havaya kaldırabilecek kadar uyanık, ne olduğunu anlamaya çalışan gözlerle, yarın sabah buradan gideceksin dedi, pazar gününün gece yarısı 5'iydi ve ona şu sözleri söyledim, bir daha beni ne görecek ne duyacak ne de hissedeceksin, gitme diyemeceksin ama burada olmayacağım, kal diyemeyeceksin, ama beni göremeyeceksin, her alevinde üstüne körük ile gelen birisi olmayacak, göz altlarında ki yaşlar, ruhunu yakacak, hissizliğimi özleyecek, umarsızlığımı merak edeceksin, karanlıkların içinde ki dertleri düşünecek, acının kimlere dokunduğunu merak ediceksin..