ömrümün sonbaharında

dün dolunayın tam göründüğü gündü, hüznümden dolayı dışarı çıkamadım ama bugün çıktığımda, dünkünden daha çok hüzün bindi içime.

dört buçuk milyonluk izmirde, benim için atan bir tek annemin kalbi var; o da yarın akşam eve (memlekete dönüyor) * *

sevenim, ancak "dilde" var panpalar.

akşam mevlâna'daydım, bir arkadaşımla içtim işte köşede.

yağmur yağdı, rahmet gibi yağdı ama nedendir bilinmez; içimi ferahlatmadı.

ney sesi dinledim, o biraz duygularıma tercüman olmayı denedi, ama yetmedi.

sevdiğim havadır dolunay, ya tekirdağ'da marinada gider içerim, ya da inciraltında köşe bucak gezerim elimde biramla. bugün inciraltına da gittim ama yine ferahlamadı içim.

sonbaharım bitiyor, havalar ısınmasına rağmen kış geliyor galiba.

donarak ölmekten korkuyorum...

cenaze namazımda "helâl olsun" diyenimin olmaması ihtimalinden korkuyorum...

günahkâr bir insan olduğumu düşünmem, ama kafama estiği zaman ibadet ederim nedense. hoş, o da benim zütlüğüm, kimseyi ilgilendirmez. ama şöyle de bir şey var; aman dileyenden yardımımı esirgemem. hatun olsun erkek olsun, elimden geleni yaparım.

da gönül, yaptıklarımla ferahlamıyor işte.

gönlümü ferahlatacak bir gülyüzlü halâ daha yok hayatımda.

kıskanıyorum.

günaha girdiğimi bile bile kıskanıyorum elele tutuşan çiftleri. sevgiyle birbirlerine sarılmışlar, kenetlenmişler oysaki...

peki ben şimdi ne yapacağım?

sarhoş kafayla, elimde biramla, bucadan inciraltına yine yürüyeceğim.

dolunayım rehberim,

müziğim ( http://tinyurl.com/7lyht5z thanos petrelis - bardarhs ) yoldaşım olacak.

ve ben, böyle güzel havada, güzelliklerin kenti izmir'de yalnız yürüyeceğim. sonsuza kadar yalnız kalmanın korkusuyla, rüzgârın yer yer ilikleri titreten keskinliğinin verdiği irkilmeyle, bana çizilen yolda yürüyeceğim.

ve sonbaharım, bitmeyecek.

bir gülyüzlü gelinceye kadar belki kışa döneceğim, öleceğim...

edit:
imlâ, sarhoşum panpalarım kusura bakmayın...