ateistim lan

@72
@74'un soyledigine katiliyorum buyuk olcude... neden adalet olmak zorunda oldugunu dusunuyorsun... ben de onu anlamiyorum... hayat adil degil evet... birinin fakir dogmasi... otekinin zengin dogmasi bir planin parcasi filan degil... rastgele... yani adam fakir dogup, tak gibi bir hayat yasayip, 20 yasinda da kanserden olebilir... yazik olur... tek hayatini kotu bir sekilde yasayip bitmis olur...
bu adamin oldukten sonra adalet geregi guzel ve mutlu bir varolusa kavusacagini dusunmek, ancak iyi bir temmeni olabilir...
bana gore ise oldukten sonra boyle bir adalet saglanmayacagi icin... herkesin... bu hayatta mutlu bir hayat yasamasini saglamaya calismaktan baska care yok... mumkun oldugunca...

bir sorum var;
senin inancina gore bebek ya da cocuk yasta olenler cennette gidiyor yanilmiyorsam...
bu durumda ben elimden geldigince cocuk ve bebek oldursem... hayatimi buna adasam... bunu iyi bir niyetle (onemli olan niyet diyorsun ya)... cocuklarin cenneti garantilemeleri ve sonsuz huzura kavusmalari icin yapsam... bu durumda ben iyi bir sey yapmis olmayacak miyim? hatta bu yaptigim... yani onlarin cennete gitmesini saglamak, bir kisi icin yapabilecegim en iyi sey degil mi?

burasi bir test alani ise... ben kendimi feda ederek bu cocuklarin sinava girmeden cennete girmelerini saglamis oluyorum...
bir nevi kahraman bir fedai olarak kabul edilemez miyim?
hatta bunu yapmamanin tek sebebi... kendi cennete gidisinden feragat etmek istememen degil mi? yani bencilce bir duygu degil mi?

ben bu bahsettigim gibi asiri iyi niyetli... kendini hic dusunmeyen bir insan isem... senin inancina gore bebekleri niye oldurmemeliyim?