inci erkekleri aşık olmaktan ne zaman vazgeçti

övgü dolu bir yazı incisözlüğün jargonunda yer almamaktır.

sevip sevip ayrılmayı oyun sanan kızlar var ve bundan nefret ediyorum.
bıraktığında, geri dönmeye çalışan olanlarından iki misli nefret ediyorum.

sevdiğim kadar sevilmediğimi anlayınca cinselliğin daha iyi bir tedavi olduğunu düşünmeye başladım.

yarım ruhumu, güzel anlarımın ne kadar değersiz ve boş olduğunu düşünerek doyuruyorum, severmiş tavırı kızların ilk beşinde.

sevilmek karşılıksız bir duygu diyenler; asla böyle birşey yok, bir çift gözün esiri olduktan sonra, tavandan aşağı sarkıtılmış bir kukla olmak kolay.

eskiden erkek severdi demişsin; sevmenin zaman süreci de var mı? anlayamadım, sevmek küçük bir kelimenin samimiyetine bakar, o kelimeyi duyduğunda, hissettiğinde içinde sende sever, bağlanırsın. eskideni yok bu işin.

okul çıkışları, pozculuktan ibaret.

hangimiz; bir kızın bizim nefesimiz ile direncinin kayıp olmasını isteriz ki, bu nasıl bir ego böyle, tükenmemesi için sapsağlam beton duvar bile örmeye hazırızdır kimi zaman. ve hangimiz isteriz ki, bir kızın kalbini kırıp, onu bu yaş hüzününe geri döndürmeye , yetinmeyi bilmeyen kızlar için geçerli değil.

evet ben özledim, ama o yumuşak el bir gün gelip kalbimi sıkarak patlatabilir diye de korkuyorum.

@48 de dediğim gibi lucky, kendimi sevmekten vazgeçtiğim zaman, aşık olmanın manasızlığını da kulaklarımda çınladı.