anlatıyorum bir kitap gibi yalnızlığımı

Bazen delice koşup gitmek istiyorum. Ama yapamıyorum. Ne gidecek bir adresim. Nede o adreste beni bekleyenim var. Yürüyorum bana eşlik eden tek şey gölgem oda bir var olup bir yok oluyor. Bana eski sevgililerimin içtenliğini hatırlatıyor. Onlarda bir var olup bir yok oluyorlardı. Tam severken vazgeçiyorlardı. Gözlerime bakıp başkasını arıyorlardı. Sevişirken başkasını düşünüyorlardı. Özlüyorum ilk defa bu kadar çok özlüyorum geleceğimi. Belki her şeyin düzeleceği o günleri. Belki de sadece kendimi avutup kandırıyorum. Her zaman yaptığım gibi. Şu an bile elimi uzattığımda şişeye boş olanı denk geliyor. Bu kadar mı yalnız olunur be. Dolu şişeye bile ulaşmak bu kadar mı zor. Gece yastığa kafasını koyup hemen uyuyabilen insanları gördükçe imreniyorum. Hiçbir zaman yaşayamadığım bir şeydir o da. Bir gecem bile düşünmeden geçmiyor. Düşünmekten yorulana kadar uyuyamıyorum.