anlatıyorum bir kitap gibi yalnızlığımı

Canımı öyle bir yakıyor ki bu yalnızlık. Her gece ağlıyorum ama gözümden yaş gelmiyor. Saatlerce belki de ağlıyorum ama gözümden tek damla yaş gelmiyor. Göz yaşlarımın bile beni terk ettiğini düşünüyorum artık. Çektiğim acının ne bir çaresi nede bir sebebi var. Bağımlısı oldum artık yalnızlığın. Hayatımda yalnızlığımdan başka bir şey göremez oldum. Bazı anlar geliyor kendi kendime bile konuşamıyorum ben bile kendimi çoktan terk etmişim. iki elimin arasına alıyorum başımı , gözümü kapatıyorum , düşünüyorum kim olduğumu , ne olduğumu. Amacım ne lan benim diye soruyorum kendime. Cevap alamıyorum. Sonra iyice sinir oluyorum bir taka yaramaz bu halime. Küçükken hayalini kurduğum insan olamıyorum bir türlü. Annemin evet bunu yapan kişi benim oğlum deyip gururlandığını görmedim hiçbir zaman. Ne onların istediği biri olabildim nede kendi istediğim insan. Ben sadece zamanın dolmasını bekleyen bir kum saati olup elimden akıp giden kumları izledim.