anlatıyorum bir kitap gibi yalnızlığımı

Günlerin geçtiğini görebiliyorum. Güneş batıyor tekrar doğuyor , ben uyuyor ve uyanıyorum. insan her güne yeni bir umut diye bakmak istiyor. Ama dünümün bugünden , bugününde yarından farkı yok. En kötü tarafı ne biliyor musunuz? insanın bunu bilip buna engel olamaması. Ben hiç uyandıktan sonra evet ulan bugün o gün , bugün her şeyin değişeceği gün diyemedim. insanın yalnızlığı , insanın umutlarını , hayallerini , arkadaşlarını , sevgilisini alıp zütürüyor. Ortada ne amaç kalıyor , nede amaca ulaşmak için kullanacağı gücü. Ne yapalım yalnızlığa adamak için yeni bir sigara çıkartalım paketimizden ve çakmağa uzatalım yalnızlıktan yakınan elimizi , yakalım can yoldaşımızı. Sigaramın dumanına bakıyorum aynı hayatımdaki her şey gibi , bende başlıyor giderek uzaklaşıyor ve kayboluyor. Bu duman bana ailemi hatırlatıyor , bu duman bana her zaman beni seveceğini söyleyen eski sevgililerimi hatırlatıyor , bu duman bana her zaman yanındayım diyen arkadaşlarımı hatırlatıyor. Son aynı hepsi zamanı gelince benden uzaklaşıp kayboluyor.