soğuk nöbetçi kulübesinde kalbi ısıtan eller

birinci sınıfa büyük gazla başlamıştım..
çünkü devamsızlık %10 değil, sınava girip girmeme hakkımı etkileyecekti.. eskisi gibi savsaklayamazdım..
evet artık hergun olmasada okula gitmeye başlamıştım ve 3-5 yeni kişi tanımıştım..
okul biraz daha eğlenceli bir hal almaya başlamış, geçen seneki gibi benim burda ne işim var demiyordum..
onunda alttan baya dersi kalmıştı.. biraz daha ciddiye almasının gerektiğini farketmişti..
bu arada o yurtta kalmak istemiyordu.. bunun okulunda bizim liseden bir arkadaşımız vardı.. aramız lisedeyken hiç iyi değildi ama istanbulda denize düşen yılana sarılırmış misali düzelmişti..
eğer ailesininde bildiği biri olursa eve çıkması kolaylaşırdı.. istanbula dönmeden ailesini onunla eve çıkmasına ikna etmesini önermiştim..ve öylede oldu..
artık o da evde yaşıyordu..
yurt gibi giriş çıkış sorun olmayacaktı.. evci kağıdı vs uğraşmayacaktı..