soğuk nöbetçi kulübesinde kalbi ısıtan eller

okul kapısında nöbet sırası bizim sınıfa gelince, beraber tutabilecek şekilde ayarladık..
koca bir gün sadece o ve ben.. küçücük kulübede olacaktık..
resmi adımı atmak için sayısız fırsat demekti bu..
nöbet günü geldiğinde havanın soğukluğun avantaj olacağından bihaber içimde fırtınalar kopuyor isyan ediyorum soğuğa.. böyle hayal etmemiştim o günü çünkü... güneşin kızılı, kuşların cıvıltısı eşlik etmeliydi bize, ayaz değil..
ellerinin üşüdüğünü söylediğinde sınıftan eldivenini getirmeyi teklif etmiştim..bir kaç tekrar etmeme rağmen reddedince,bir an gaza gelip ben ısıtayım o zaman diyip, minik ama hafif tombul elini tuttum..
aslında baya çekinmiştim ama dedim ya gaza gelmiştim bir kere..hem o da bana karşı boş değildi.. yoksa o gün gözlerimin içine neden derinden ve manalı baksın..
gözlerinin içindeki ışıltı bu hareketimden fazlasıyla hoşnut olduğunu gösteriyordu.. yıllar sonra elini tutmam için eldiveni reddettiğini itiraf etmişti..*
işte o an benim en mutlu olduğum andı... ayaklarım yerden kesilmiş,bu nöbet hiç bitmesin istemiştim... çünkü akşama kadar elini tutabilir, aşkımı haykırabilirdim...