psikolojimi siken hikayemi anlatıyorum beyler

öyle böyle derken dayımda kalmaya başladım. yurt kötüydü ama dayımlarda kalmakta pek iyi değildi. yengem yiğenimle aram iyiydi ama ben geldiğimden beri dayımda bi memnuniyetsizlik boy gösterdi.ama takmıyodum bunuda rahattım hele yurttan yeni çıkan bi adam olarak çok rahat geliyodu. rahat duş yapabilmek televizyon izlemek manyak keyifli bi şeydi. dersleride saldım 1-2 hafta ama kimseyle konuştuğumdan değil rahatça oturabilmenin gezebilmenin tadını çıkartmaya çalışmaktan. düşündüm buraya kadar gelmişken sınıfı geçmem gerektiğini okumam gerektiğini pedere el açmamam gerektiğini farkettim. berbat şeyler yaşadım ama aklım başımada geldi. gerçi içinde bulunduğum durumda yurttada olsam başka yerdede olsam böyle düşünürdüm. derslere saldırdım son sürat.ama içime kapanık bi adam oldum çıktım. arada annem telefonu açıyo seni özledim baban böyle şöyle diye ağlayıp duruyodu. bana böyle davranıyo şöyle davranıyo diyodu. derken haftasonu koşarak istanbula gitmeler ders çalışmalar derken bitti o sene. zayıfsız karne getirdim. zayıfsız karne getirmişiz daha lise sıkmaz ilk seneyi atlattık hesabına tekirdağda bunalttı bizi durur muyum döndüm istanbula. yine evin orda bi liseye yazıldım.eve geldim nereye gitsem biri mutsuz amk bu sefer pederin suratı asık. kıllanmaya başladım tabi bu adam karıyı bırakmıştı beni neden yanında istemesin neden suratsız olsun falan dedim kendi kendime.