hayatı s2yim

son hız kaçarken e5 te karşıdan karşıya geçtim. metrobüse atladım. yanımdaki 3 apahaçi uzunçayırda indiler. aslında fikirtepede inmelerini bekliyordum ama yeni mekan orasıymış. sağsalim vardım. ordan tren yürüme ve eve gittim. anahtarım vardı. ama hiç istemiyordum eve girmek. yılbaşını bile 2 gün geçmiş amk. ya da benim telefonun tarihi yanlış. ya da bilmiyorum hatta evime mi geldim. anahtarı denemek aklıma geldi. evime geldiysem anahtar olurdu. aşağı kapıyı açtıysam bu evime vardığım teoremini artırıyordu. graham bellden önceki telefonu bulan adamın adını hatırlayamadım. bu beni sinirlendirdi. o yüzden gecenin köründe kapıyı sertçe açtım. annem dikildi başıma. nerdesin lan dedi. bişi demedim. babam puştuna yakalanmadan odama gittim. 5 dakka sonra abim anam babam hepsi kapıyı yımrıhladı. 2 dakkaya bitti bu olay. toplam 7 dakka olmuştu. 7 sevdiğim rakamdı. bunun tesadüf olmadığını, bütün karmaşanın 7 dakkalığına gerçekleşmesi normal bir şey hatta Allahın takdiri deyip şükür namazı kıldım ama abdestim yoktu amk. üstelik cenabetim. rüyalarıma yeni fantezielr eklerim ama arada rüyamda hiç bişe görmem ve millete bunun normal bir şey olduğunu sormam lazımdı. işte bunun için uyuymam, graham bellden önce telefonu bulan adamı araştırmam ve yarın hemen boşalmayla ilgili sorularıma cevap bulmalıydım