sabah kalktım. elimi yüzümü yıkadım. merdivenlerden indim. karşımda gördüğüm manzara aynen şöyle : suna abla, onur ve teyzem kahvaltı ediyorlar. kahkahalar atıyorlar. rüya gördüğümü sandım.ama gerçekti! onur geri gelmişti. tiksinç çocuk... nasıl cesaret edebilmişti buna ? ne kadarda yüzsüz bir çocuk. şaşkınlığımı gizleyemedim. yanlarına gittim. suna abla ve teyzem anlamasın diye hoşgeldin onur dedim özlettin kendini... teyzemde sabah suna ablan sürpriz yaptı seni uyandırmak istemedim yorgunsundur diye dedi.iyi yapmışsın teyze dedim. hadi otur sofraya dediler daha sonra yiyeceğimi söyledim içeri geçtim. onur geldi yanıma. biliyorum bana çok kızgınsın ama buraya her şeyi düzeltmeye geldim kendimden utanıyorum çok zor hem senle hem mirayla aramı düzeltmek biliyorum ama uğraşıcam dedi. hiç şansın yok onur ne miraya ne de bana bulaşma git büşralarla takıl dedim. böyle diyeceğini biliyordum neyse mirayın karşısına çıkarım ona kendimi affettirmeye çalışıcam dedi. erkek arkadaşıyladır o dedim.ne erkek arkadaşı diye sordu. devrim diye bir çocuk burda tanıştık dedim. farketmez çıkarım karşısına dedi.ne yaparsan yap ben zaten bugün dönüyorum dedim. sert konuşuyordum, iğrenen gözlerle baktığımı anlayabiliyordu.