miray çok sevinmişti. bense rehavete kapılmıştım. tüm dengeleri alt üst etmiştim ve şimdi burada kalmak zorundaydım. bunaldığımı hissettim. sinirlerim bozulmuştu.ben eve gidiyorum dedim miray tamam akşam almaya gelicem seni dolaşırız ikimiz dedi. bakarız dedim çıktım. yolda teyzeme saydıracağım lafları düşünüyordum.ona karşı çok sinirliydim. annemle konuşması beni çılgına çevirmişti.eve girdim göremedim üst kata çıktım duştan çıkmıştı.ne hakla anneme anlatıyosun teyze ya senin yüzünden dönemiyorum diye bağırdım. sesini yükseltme senin karşında arkadaşın yok dedi.ya niye annemle konuşuyosun niye beni çıldırtmaya mı çalışıyorsun teyze dedim hala bağırıyordum. hayatıma karışma hakkını kim veriyor sana dedim saydırdıkça saydırıyordum.o ise umursamaz tavırlarıyla iç çamaşırlarını giyiyordu.bu dahada çıldırmama neden oluyordu. teyzemin üzerine atlayabilirdim! otoriter bi sesle yemek hazırlayacağım yemekte konuşuruz şimdi odamdan çık dedi. kapıyı hızlıca çarpıp çıktım odama geldim. sinirimden deli gibi ağlıyordum. annemi aradım anne ben dönücem teyzemlede kavga ettim burda durmak istemiyorum bana para yolla teyzemden isteyemem dedim. sakinleştirmeye çalıştı. ısrar ediyordu 'orada kal ben kısa zaman içinde gelicem her şey düzelicek'... ne olurdu dön deseydi ? belki hayatım daha farklı olurdu... yine ona boyun eğmek zorunda kaldım..