annemi düşündüm sonra... üzüldüm. hiçbir paylaşımımız yoktu neredeyse.iş kadınıydı annem.ben liseye başlayana kadar en yakın arkadaşımdı, dostumdu.her şeyimi paylaştığımdı. bana pek vakit ayıramazdı. öyle alışmıştım zaten. çokta koymazdı. sonra ben ailemden uzaklaşmaya başladım zamanla... annemede bir şey anlatmaz oldum. büyüyordum.teyzemin şuanda üzerimde annemden daha etkili olduğunu farkettim. annemle telefonda bile çok az konuşuyorduk. annemin beklentileri kesindi. boğaziçi üniversitesini kazanacaktım,iyi bir işim, mükemmel bir eşim, harika bir evim olucaktı. annem bunlar için çalışıyordu.onu çok özlüyordum... hiç değilse 2-3 günlüğüne annem gelseydi ya da ben gitseydim diye düşündüm. kafamada yatmıştı. onunla belki saatlerce dertleşebilirdim.onu görmem gerekiyordu... canım annem...