3 aylik usa maceram

orman kenarinda durmustuk. millet dogal olarak cikti disariya, millet yolun kenarina isemeye basladi, utanma falan yok, kizlarin da tuvaleti olunca, ormanin icine giriyorlardi iyice, ne yaparlarsa yapiyorlardi. lan ne utanmaz insanlar bunlar? ben kizaririm amk.
neyse bu turk yavsaklar geldi. tekrar yola ciktik, otobustekilerin sonunda enerjisi bitmisti. kafam rahatladi amk.
rossica, omzuma yaslaniyordu. aklima misaa geldi, ne yapacaktim lan ben bu isi?
misaa ile iliskiyi kesemezdim, anladim ki o an rossica ile bir sekilde kesicez.. neyse biraz daha devam etsin dedim..
yavas yavas ocean city'e girdik, sehir bombos. yollarda araba yok, kaldirimlarda insan yok, sakin huzurlu, keske hep boyle olsa dedim.
bindigimiz yere birakiyordu bizi otobusler, 42. caddeye yani. indik otobuslerden.
rossica ile opustuk, cok yorgunum dedi, eve gitcem, o da 60. caddede oturuyormus. iyi uzak amk dedim, fazla bela olmaz.
normal sehir otobusleri de calismaya baslamisti, bindik, ana baba gunu, para atacakken, free bugun dedi, iyi lan dedik.. gectik arkaya.
eve vardik, evin icine girdik..
bu arada ron'da bizimle birlikteydi, o kendi evine gitti, muhakkak gel bize desek de gelmedi o gun.