ne yaptığımın ya da ne yapacağımın bir önemi yoktu. erkekler hakkında hiçbir şey bilmiyordum. belkide çevremdeki tüm insanlar haklıydı. saftım.kötülük bilmem, insanları kandırmayı bilmem, aşkı bilmem meşki bilmem. bilmem! (buralardan sonra sert olacak cümlelerim. üslubum değişecektir, bilginize.hikaye kısmı tamam ama artık içimide kusmaya başlıyorum!!) artık erkekleri tanımalıydım. daha doğrusu kendimi tanımalıydım, kişiliğimi oturtmalıydım. tecrübe edinmeden nasıl kişilik oluşur ki ? özgürde sonradan açılırmış belliki. devrimden daha çok konuşmaya başladı. gayet esprili, eğlenceli birisiydi. dün gece suskun olan çocuk bu akşam tüm muhabbeti zütürüyordu. iyiki sizinle tanışmışız az kalsın yanınıza gelmiyorduk reddedersiniz diye dedi devrim. mirayda genelde reddediyoruz zaten ama iyi günümüze denk geldiniz dedi gülüştük. miray bazen çocuklarla bakışır çocuklar yanımıza gelincede onları tersler dedim hafif bir gerilim oldu mirayda mervede erkeklerle hiç ilgilenmez hiç sevgilisi olmadı bugüne kadar dedi. tatlı sert atıştık. rahatsız olmamıştım. devrimle özgür dumura uğramış gibiydi. hadi geçin dalganızı herkes gibi dedim. dalga geçmek değilde garibime gitti dedi devrim. özgürde ona katıldı evet oldukça garip dedi.her zaman duyduğum cümle 'senin gibi güzel bir kızın nasıl erkek arkadaşı olmaz' .bu cümle oldukça saçma geliyordu bana. güzellik mi sevgilimizin olmasını sağlayan olgu ? çirkinler sevemez mi ? dış görünüş neden her şeyden ön planda. neyse daha sonra bahsedicez! şimdilerde dış görünüşün iyi değilse insanlar sana tanışma fırsatı bile vermez. için ne kadar güzel olursa olsun dışın güzel olmadıktan sonra hiçbir halta yaramaz. hepimiz satılmayı bekleyen mal gibiyiz. giyiniyoruz,süsleniyoruz, kendimizi 'satmaya' çalışıyoruz. neyse.karşıma sevgili olabileceğim birisi çıkmadı dedim. özgürde belki çıkmıştır kim bilir dedi samimice gülümsedim.