bu gün telefonumun çalmasıyla uyandım

kağıdı imzalamamakta ısrar ediyordum. bir yandanda gülümsüyordum. eski patronum sinirlendi ve silahını çıkardı. kafama dayamıştı. üçten geriye doğru sayacağını ve imzalamazsam olmayan beynimi patlatacağını söyledi. çokta gibimdeydi. yarım kalan işimi onun bitirmesi daha iyiydi. cehenneme gitmekten kurtulacaktım hem. bu beni sevindirmişti. daha sonra saymaya başladı. 3, 2, “bak 0 dedimmi ölürsün ama bak” deyip tıpkı ilkokul çocukları gibi blöf yapıyordu. 1, ben her ihtimale karşı gözlerimi kapamıştım. ancak o anda dışarıda megafondan bağıran birinin sesi duyuluyordu. bu beklenen adamdı,”ula hepinizi kurşuna dizecem bre kafirin torunları, etrafınızı sardık guvurun tohumları, töbe edin teslin olun munafıklar” herkes irkildi. ilk defa hacı dedenin sesini duyduğuma sevinmiştim. eski patronumun panikledi ve havaya ateş edip “sıkıyorsa gel ulan bunak” diye bağırdı. aradan biraz süre geçti. eski patronum ve adamları duvarların arkasına geçip nişan aldılar. hacı dede “ula hepiniz kafirsiniz, hepinizi vuracam dıbına koduklarım” diye bağırdı. kısa süren bir sessizlikten sonra hacı dede yanındakilere komut verdi. “hele go go go din kardeşlerim go go go”, “ula takım toparlan” bir anda deponun camları kırılmaya başladı. hacı dede ve cemaati içeri sis bombaları attılar