masa lambam haklıydı galiba

ne yesem diye düşünürken, bizim börekçiyi gördüm. poğaça ve simit. "paket olsun. aşağıda banklarda yiyeceğim" dedim (sahili göstererk)

elinde termosla geçen muhtemelen 13 yaşlarında bir çocuktan çayımı da aldım. mis gibi deniz kokusu, martıların sesi, yeniden doğmuş gibi hissediyordum. (yada hissetmek istiyordum)

"pardon ateşiniz var mı?"

sesin geldiği yöne bakmadan elimi cebime attım. en az dört cebimi karıştırarak bulabildiğim çakmak, bir anda elime gelmişti! ama bir saniye bir gariplik var. bu ses...

evet bu ses bir kız sesiydi. yüzümü ona doğru çevirdim. önümde bir siluet vardı. arkasına güneşi almış olmasından dolayı bir türlü yüzünü göremiyordum. gözlerimin güneşe alışık olmayışı kendini hemen belli etmişti. herhalde kendimi aynada görsem maymuna dönmüşüm derdim.

ama yüzü kimin umrundaydı. bu gün benim günümdü. zippoyu uzattım. sigarasını yakmak aklıma gelmedi. ama şanslıydım, "nasıl açılıyor bu" dedi. fırsattan istifade, sigarasını yaktım. bir nefes çekti. "teşekkür ederim"
gitmesinden korktum bir an. yine yalnız kalacaktım. simitten bir parça koparıp, "sigaradan önce iyi olur" dedim. simiti aldı "teşekkür ederim" deyip yanıma oturdu.
ne yapacağımı bilemedim, çok mutlu olmuştum. ne konuşulur ne denir böyle durumlarda gerçekten beceriksizim. kız tavlamanın 41 yolu vb başlıkları da sular seller gibi çalışmıştım oysa. ama hepsi gitti bir anda aklımdan.
saçma sapan bir ses tonuyla,

"adın ne?"
"ceren xd"

--spoiler--
eyvallah panpalar.
--spoiler--

edit: devam et diyen panpalar, teşekkür ederim lakin burada bitiyor kafamdaki hikaye. umarım başka bir hikayede görüşürüz yine ;)