masa lambam haklıydı galiba

okulumdan, idealist bir öğretmen olacağımdan, hayatın monotonluğunun bana yaptıklarından bahsedecektim ki "okul zırvalıkları mı?" diyerek, bir kez daha susturmayı başardı beni.
son direncimi de kırdığına göre. boyun eğmekten başka çare kalmamıştı.

birden kapının kolu hareketlendi. ev arkadaşım adımı sesleniyordu. bir yandan da açılmayan kapıyı zorlamaya başladı. odada asıldığımı düşünmüş olmalı ki, bu ısrarı fazla sürmedi.
bende fırsattan istifade kapıya koştum. kilidi açtım. "ne oldu?"

"aga dust2 açtılar. merdiven tutalım, muallakler uzundan geliyor gibi yapıp ordan rush atıyorlar"

bir kaç saniye yüzüne baktım. o da haliyle bana baktı. sonra dönüp masa lambasına baktım ses seda yok. "hadi la bekliyorum "diyerek odasına geçti.
kapıyı kapattıktan sonra arkadaşım hiç gelmemiş gibi söze devam ettim. "iyi de bunlardan sana ne?"

"haklısın. bana ne tabi. ama şunu unutma, siz insanoğulları zavallı yaratıklarsınız. sizin elinizden çıkıtığıma ve size hizmet ettiğime çok üzülüyorum."