4 yıl

bi araba yanaştı, beyaz bi mercedesti bi kadın indi önden sağ kapıdan soldan bi adam arkadan 2 çocuk. biri benle yaşıttır, diğeri 17 falan. ulan bu benle yaşıt olanın elinde çiçek çikolata kavradım durumu tabii. neslihan'a mesaj attım "demek bunun için beni evden kovdun" tam arabayı çalıştırdım. balkona fırladı. hiç takmadım bastım gaza. eve geçtik cemle arabayı almak için bi yandan ağlıyordum, bir yandan daha çok basıyordum. telefonum susmuyordu en sonunda kapattım. evden dönüşte pendik gidiyordum ama hiç bilmiyordum nereye gittiğimi. pendik pazar yerinin ordaydım arabanın biri aniden önüme çıktı frene yüklendim. 2 parmak falan kaldı aramızda. adamdan özür diledim pazar yerine girdim. çektim köşeye. açtım müziği. atv acı haber müziği zaten amk. http://goo.gl/YG2Uo hafif esen rüzgara camları açtım kafayı yasladım arkaya hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. oyuncağım alınmış gibi. kimse yoktu o anda neslihan'dan başka aklımda.