peki ya sen olsaydın ne yapardın

şaka yapıyor sandım ama kafamda da boşlukta olan sorular yerine oturmuştu cevaplarıyla birlikte. nasıl denk geldi diyordum hastaneden çıktığımda , demekki bu yüzden denk gelmişti. açıklamarından sonra kızgınlığım geçiyor, kızma sırası onda. önce dinlemeden tepki gösterdiğim için, sonrada pgibiyatra gitmediğim için. gitmeyeceğimi söylüyorum pgibiytra. ayrıca kaçgündür ders çalışmadığımızı hatırlatıyorum. öğle arası boyunca ders çalışıyoruz tost ve meyvesuyu eşliğinde. ders çalıştıktan sonra şimdi sıra sende, sen benim istediğimi yapacaksın diyerek, müdür beye söylemekle tehdit ediyor tedaviden kaçıyor diye. bayaa uğraştıktan sonra ikna ediyor beni.
ankarayı bilenler bilir, uzmanlar tıp merkezi var demirtepede. oradan randevu alıyoruz birkaç gün sonrası için. tabi ben birşekilde unutturup gitmeyeceğim. fakat benim onunla onunda benimle ilgilenmesi çok hoşumuza gidiyor, bana bi dost çıktğı için seviniyorum. oysa daha farklı. bir kıza gerçekten değer verip, ilgilenirseniz ve karşılık beklemezseniz size çok farklı anlamlar yükleyebiliyor. yeri geliyor dostu yeri geliyor abisi, bazen de çocuğu gibi görüyordu sanki beni. tabi birde sevmeye başladığını birkaç gün sonra öğrenecektim.
randevu günü geldiğinde nefes kulağımdan tuttuğu gibi zütürdü beni. uzmanlar tıp merkezinin biraz yakınında bi bahçeli cafe var. kendisi oraya oturdu, çıkınca buraya gelirsin döneriz dedi. tamam diyip uzmanların önüne geldim. içeri girsem mi girmesem mi diye düşünüyordum. söz vermiştim, tutacaktım.