ailemi dağılmaktan kurtardım anlatıyorum

Biz FSM köprüsü yoluna girdik amk ama tabi ben bu arada hem gidiyorum hem gözümden yaşlar boşanıyor. Arabanın içinde kendi kendime Nasıl yaptın lan bunu nasıl yaparsın diye bağırıyorum, Yarım saat 45 dakika sonra karşıya geçtik ama ben o yolu nasıl geldiğimi neredeyse hatırlamıyorum sanki ben arabayı değil araba beni kullanıyor. Hala derim kendi kendime ben o kafayla gidip bir yere vurmadıysam bir daha hayatta vurmam. Yani sizin anlıyacağınız düşüncülere boğulmuş mecnun gibi gidiyordum.Biz bu arada Gebzeye yaklaştık bende yeni yeni kendime geliyorum,Amk nereye gidiyoruz lan biz diye sordum kendi kendime,Tekirdağ diye yola çıktık amk Gebzeyi geçiyoruz neredeyse diye. Meğerse daha gidilecek yolumuz varmış Gebzeden de çıktıktan sonra izmit yoluna girdik,Aha dedim amk bunlar istanbuldan kaçacağız diye Iraka gidecekler herhalde Neyse Sapancaya girdik amk sapancaya girince benim jeton düştü, Bizim peder bu sürtüğü büyük ihtimalle Sapanca gölüne getirmişti. Tahminimde yanılmadım bunlar orada bir yere arabayı bıraktılar. Bende arkalarında bir yerde bıraktım arabayı başladım takibe bu dıbınakodumun kızı arabadan iner inmez önce üstünü başını düzeltti ondan sonra gitti bizim pederin elini tuttu. Ulan bir şok daha,Mal gibi yürüyorum arkalarından,Bu arada kendimi de açık etmemeye çalışıyorum