hepsini sen yaptırdın

insan neden aynı hataları yapar diye soruyordum kendime.
durmadan düşünüyordum.
zihnim hiç boş durmuyordu.
her saniye bir şeyler, yeni fikirler doğuyordu içimde.
bi an sordum kendime
'kiminle mutlu olacaksın'
işte bu soruydu beni tekrar tuğçe ye iten şey.
cevap hiç kolay değildi.
eskiden olsa 'seni seven kişi seni mutlu eder, senin sevdiğin değil' derdim
farkettimki o değildim ben.
o kalıba giremiyordum.
ben sevmeliydim, aşık olmalıydım, koşmalıydım peşinden.
sanki yapmamışmıydım bunlarıda. yapmıştım
ama neden mutlu olamamıştım.
sorun oradaydı.
neden her şeyi yaptığım halde olmuyordu.
o an karar verdim. doğruluk tarafını düşünmedim.
bi şansı vardı bende.
tuğçeye bi şans verecektim.
haketmemişti evet.
ama yönetmen bendim ya hani.
kendini göstermesini istiyordum.
'bi oyna bakalım şu mutlu eden kadın rolünü, yapabilirsen senindir'
demiştim adeta.
beklemeye geçmiştim gelmesini.
gelecekti.
o da sona yaklaştığımızın farkındaydı..