hepsini sen yaptırdın

-napıyosun ' dedi gülümseyerek
-iyi ne olsun öyle oyun oynuyoduk ' diye cevapladım.
bi kaç dakika boş boş konuştuktan sonra devam etti yoluna.
bende oyunuma geri döndüm.
zaman geçirmek istiyordum biraz tuğçeyle burda.
bayada kaldım ailemin yanında.
ama o evden dışarı çıkamadığından dolayı görüşemeyeceğimizi söyledi durdu.
bende sıkılmıştım burdan artık.
bi kaç gün erken çıkmak istedim evden.
tabi aile sorumluluk sınavını vermiştim.
yalan artık benim en büyük silahımdı.
ailemede kullanmak zorundaydım.
çünkü eskişehirde 2 sene geçirmiş ve hala 1. sınıftaydım.
oysaki kayıt olduktan sonra antalyada geçtiğim bi kaç dersten bile muaftım.
muaf olamadığım şey sorumsuzluğumdu.
2. sınıfta olduğumu, herşeyin gayet iyi gittiğini anlattım kısa cümlelerle.
babam genelde inanırmış gibi yapardı. inanmazdı.
annemde hep 'aman oğlum derslerine çok çalış, okulunu bitir' derdi ben ne dersem diyeyim.
benim yaptığım şey 'bugün yalan atıyorum ama yarın yalan olmayacak bu sözlerim'
gibi bir şeydi aileme yalan atmak.
çünkü bu okulu bitirmek artık en büyük gayemdi.