metroda yaşadığım rezilliği anlatıyorum

işe giderken ve dönerken metroda kitap okurum. olur ya ekmek çıkar diye beyler. neyse bugün yanıma hoş bi hatun oturmuştu. hatunu görünce belki etkilenir diye güya hızlı okuyormuşum gibi çevirmeye başladım sayfaları.

"şibumi mi o?" diye bi ses geldi. evet dedim şibumi. "ne kadar hızlı okuyorsunuz öyle." ben bir paragrafı tek bakışta okuyabiliyorum falan filan derken muhabbet başladı. kitaplardan, iş hayatından falan konuştuk. çankaya'da bi hukuk bürosunda çalışıyomuş. kıza ara ara gülme geliyodu ama zar zor tutuyodu kendini. metroda kahkaha atçak kadar geniş bi kız değildi belli. ama içine kapanık da sayılmazdı. ben de kendimi esprili ve komik cool adam havalarına soktum kız güldükçe. neyse ineceğim durak gelince "tekrar karşılaşırız umarım, iyi günler" diyip indim.

ofise gittiğimde saçımı başımı düzeltmek için wc'ye girerim önce. aynaya baktığımda sağ burun deliğimden yukarıya doğru uzayıp burnumun kenarına yapışmış fosfor rengi sümüğü gördüm. karı ona gülüyomuş meğer dıbına koyiim.