yaptıgınız tehlikeli işler

yalancıyı cemil çiçek gibsin.

3 yaşındayken; dayım beni odaya kitlemiş uyumuyorum diye. pencereyi açmışım, sineklik telini yırtmışım ve beşinci katın penceresinden, balkon demirine atlamışım. ben hatırlamıyorum a.k annem bi hafta tansiyon düşük gezmiş.

12 yaşındayken; yine beşinci katın balkonuna yaptığım ipli dandik salıncakla, balkondan bir hayli taşarak sallanırken dengemi kaybedip balkon demirine tutunarak zor kurtuldum. Annem bi hafta tansiyonu düşük gezdi.

17 yaşındayken ayvalıktan dönmüştüm ve otobüsüm harem'de inmişti. sabahın o sersemliği ile 'gel bacım bırakayım' diyen adamın arabasına bindim. Yemin ederim bunu nasıl yaptım bilmem, otostop en tırstığım şeydir. Bi de herif beni bekliyomuş gibiydi. Evi tarif ettim. Yolda bizi başka bir araba sıkıştırdı, bu indi ve kavga etti. Korktum ama inmeye de korktum. Sonra bindi ve yola devam ettik. 'vay anasını ya,
herkes karı peşinde' falan diye söyleniyodu. Ve allahın bir lütfu ki, adam beni dosdoğru evime bıraktı ve gitti. annem bir hafta tansiyonu düşük gezdi.

20 yaşındayken; öğrenci olduğum için mal gibi gidip gazetedeki 'haftasonu işi'ne müracaat ettim. yaptığım iş, büyük villaları
tanıtmak ve satmaktı. Haftasonları işyeri sakin olurdu. Patronun odasına aniden girdiğimde çok tuhaf bir şey gördüm. Beş tane tuhaf
herif çevresini sarmıştı, hemen çıktım. Sadece odayı terketmedim, işi de bıraktım. Üç gün sonra Hürriyet gazetesi'nin manşeti
'sicilya usulü cinayet'ti. resmen benim her gün kullandığım arabada herif elleri bağlı, kafasından ve göğsünden vurulmuştu.
bu olaydan bir hafta sonra iki kişi istiklal'de beni tutup bir binaya soktu ve silahı alnıma dayadı. Biri de kimliğimi buldu çantamdan.
Herif 'polis aradı mı lan seni? konuştun mu' diye soruyodu. Heryeri masmavi görüyodum sanki. 'Neyi?' diye sordum, sonra tehdit edip bıraktılar. (herifleri görmüştüm çünkü ve polis beni gerçekten de bulup sorgulamıştı. ama mal polislerin gösterdiği adamlar içinde hiçbiri yoktu) Anneme anlatmadım, yoksa bundan sonra daima tansiyonu düşük gezerdi.

26 yaşındayken tesadüfen bi herifle tanıştım. çok samimi ve iyi birine benziyordu. elimdeki antika saati birine göstermek istediğini söyledi, inanıp verdim. geri vermedi. çok kinlendim. adamı narkotiğe ihbar ettim. bi gib bildiğimden değil, uğraştırsınlar diye. adam meğer o işlerin içindeymiş, izlenmiş ve samatya'daki deposu basılmış. beş yıl yatıp çıktığında ben otuzbir yaşındaydım. telefonla aradığında ödüm takuma karıştı. 'ne sen bana, ne ben sana. ırak ol' dedi. rahatladım. anneme abim söylemiş, bir hafta tansiyonu düşük gezmiş.

sonraki hayatımda, yolda dövdüğüm adamları saymazsak fazla aksiyon yoktu.
yaptığım en tehlikeli iş, kırk beş yaşındayken otuz beş yaşında yakışıklı bir müzisyenle evlenmek oldu. THE END

edit; annem düşük tansiyona alıştı