inci sözlük yazarı oldum işte hikayem

Yıl oldu 2012 benim hala bir inci sözlük hesabım yoktu. Üzgündüm, sinirliydim,isyankardım ama aynı zamanda kararlıydım.. Bazı gecelerim uykusuz geçti bu gaye uğruna... Sağ elimle f5e basıp yazar alımının açılıp açılmadığına bakarken bi tarafdan sol elimle 31 çekerdim ben... Bütün arkadaşlarım yazardı oldun mu lan üye bugün açıldı yazar alımı derlerdi... Ben gene isyan ederdim... Genelde tuvaletde olduğum dakikalara ya da bimden ekmek almaya gittiğim dakikalara denk gelirdi yazar alımı... Asosyal olduğumdan pc başında olmadığım tek dakikalar bunlardı zaten... Bişeyler yapmalıydım ama ne ?Çalışmıyordu aq beyni... Ben hep entryleri okurken hahaha bende şunu yazıyım çok komik olur derdim... Sonra yazar olmadığım aklıma gelir fıkrasına gülünmeyen adam gibi kendi kendime gülerdim... Son 1 sene anti depresan kullanımıyla geçti... Pgibologlar kafama takacak birşey olmadığını söyledi... Ben nedense kafaya takıyordum... Geceleri uyuyamazdım... En kötü ihtimal 3310'um alarmını kurar yarım saatde bir yazar alımı açılıp açılmadığına bakardım... Bakardım ve bana ihtiyaçları olmadığını görürdüm... bir 31 çekip tekrardan yatardım...
1 saat kadar önce karnımın acıkdığını hissettim... dolaba baktım dost yoğurt'un dibinde azıcık kalmıştı... ama yeterdi... bimdeki arkası noktalı olan 40 kuruşluk 1 tam ekmekle beni gayetde doyururdu... mutfakda ekmek poşetine bi baktım benim aç köpek ev arkadaşım zafer ekmeğin dibinde çük kadar bişey bırakmıştı... hay aq dedim... gittim pc masamın üzerindeki bozukluklardan 40 kuruş denkleştirmeye çalıştım... neyseki para çıktı... altımda üzerine çamaşır suyu damlamış bir eşorfman vardı... gibtir et dedim sanki baloya gidiyon... neyse bizim eve en yakın bimin tam kapısından giriyordumki... arkadaşım zafer aradı... aga üyelik açılmış ..kapıyı gerisin geriye kapattım ve eve doğru koştum... koştum... koştum... sokaktaki herkes bana bakıyodu... hiç gibimde değildi... ben yetişmek için koştum daha çok koştum... eve geldim ve adres çubuğuma adresi yazdım... evet gerçekdende o an gelmişti... üyelik açıktı... mutluluk gözyaşları dökerken arkadaşım zafer'de bana destek amaçlı sırtımı sıvazladı o da ağlıyodu galiba emin değilim... neyse üye oldum işte... artık burdayım... mutluyum, gururluyum... haklı mücadelemi kazandım... hayırlısı olsun..
not:bu yazıyı hoşgeldin partisi düzenlemeniz için yazmadım..