bu hayatta piç gibi kaldım

biraz önce 5 aylık sevgilimden ayrıldım bu zamana kadar bana hiç bi yamuğu olmayan, bir dediğimi iki etmeyen kız dün benimle buluşmaya eski sevgilisinin arabasıyla gelmiş. benim kızın ev arkadaşıyla bu lavuk kardeş gibi dün onlar benim olduğum yere gelirken benim kızda o arabayla gelmiş duyunca deli oldum bugünde tamamen bitirdim. çok düşündüm onu haklı çıkarmak için bi sebep aradım sonuçta benimle buluşmaya geldi sevgisindende eminim çok şey yaptı benim için ama ilerde keşke daha önce ayrılsaydım dememek için bitirdim.ben yazın it gibi çalışırken acaba sevgilim kimin arabasında diye düşünmemek için bitirdim. ilerde askere gittiğimde acaba hangi kafede kimler ona yavşıyo şu anda ne yapıyo diye düşünmemek için bitirdim. bütün planlarımı onun üzerine kurmuştum. yazın sezonda köpek gibi çalışıp kışın izmire taşınıp düzenli bi hayata başlicaktım oda üniversiteye orda başlicaktı.şu anda eşşekten düşmüş gibiyim çok ekgib hissediyorum 22 yaşındayım liseden sonra bi baltaya sap olamadım askerliğimi yapmadım berbat olan hayatımda tek iyi şey bu kızdı şimdi oda yok.şu 1 ay içinde çok fazla şey yaşadım babam parasızlık yüzünden intihar etti ölümden döndü hep bu kız yanımdaydı, hayatımdaki bütün takluklara rağmen bu kızın yanında yüzüm gülüyodu herşeyi unutuyodum. yazlık yerde yaşadığım için iş bulamadım , daha düne kadar evde elektrik kegibti fatura borcundan dolayı herşeye rağmen ayakta durmama sebep olan tek şey bu kızdı. 2 gün yalvardı ağladı sızladı ama ben onu affedemiyorum. bugün kafede gördüm arkamdan koştu etti ama kafamda bitirdim sorun şu ki yarına yaşamak için sebebim yok