peki ya sen olsaydın ne yapardın

o arayana kadar aramamaya karar verdim. ama ayrıldığımızıda kabul etmiyordum. enazından birlikte başladıysa bu ilişki birlikte bitmeliydi. yok öyle tek taraflı hadi yol al demek... bekledim. günlerce bekledim. sonra birşey için okula gittik. ya karneler yada diplomalar geç alınmıştı o sene tam hatırlamıyorum. orada onu görünce çok tuhaf oldu içim. koşup sarılmak istiyordum, ama ne tepki vereceğini bilemiyordum. bu arada dediğim gibi ondan çok bahsetmedim ama bende sibelin yanından geldikten sonra çok tuhaf şeyler oldu. kimseyle konuşurken yüzüne bakamıyordum, bakamadığım gibi de birisi bana baktığı zaman ya kafamı çeviriyordum, yada çok rahatsız edici inceler gibi böyle bakıyorsa oradan uzaklaşıyordum bi bahanesini bulup. ve birilerinin yanında nefes alamamaya başladım. ter basıyordu her tarafım yanıyor nefesim kesiliyordu. ellerim sürekli titriyor, kalbim bin gibi atıyordu.
onu öyle orada görünce ve hiç yanımada gelmeyince bende gidemedim. lan sevdiğin kız karşında duruyor ama sanki dünyanın öbür ucunda duruyormuşcasına uzak. çok canı yanıyor insanın. neden böyle oldu diyorsun. keşke elim kırılsaydıda o sınavda işaretleyemeseydim.
bizim bi hocamız vardı o geldi yanımıza öyle muhabbet oldu nereyi istiyorsunuz napcaksınız bundan sonra gibisine, aynı zamanda o hoca benim ortaokuldan lise sona kadar hocam olmuştu. ortaokulda bizim dersimize giriyordu ben liseye geçtikten 1 sene sonra onunda liseye tayını çıktı yine bizim derslere girmeye başladı. beni çok severdi birde ortaokulda okul birincisi lisede okul sonuncusu olmama çok üzülüyordu. biliyordu yani beni, tanıyordu. istersem yapabilirdim dersler şunlar bunlar sorun değildi, fakat istemiyordum. daha doğrusu vakit ayırmıyordum. işte birkaç kişiye sorduktan sonra eee dedi lisede bizi çok üzdün okulu umursamayarak ama yine senden bişey olmaz diyenleri utandırdın çoğu kişiyi geçtin sınavda sen nerede okuyacaksın bakayım dedi. bilmem bu sene gitmeyeceğim hocam dedim. saçmalama neden gitmiyorsun dedi. gidip mutsuz olacağıma , gitmeyip mutlu olmayı bekleyeceğim dedim. tabi kimse bişey anlamadı. hani bi velet vardı ya zekalıyım ama amele olmak istiyorum diyen ( http://www.youtube.com/watch?v=IVbnaeju6gI ) o mal gibi olmuştum lan.
biraz orda hocamız bizimle konuştuktan sonra gitti. sonra arkadaşlarla okulun bahçesinde otururken , burcu geldi yanıma.
-seni çok pis döverim dedi.
-sinirin geçecekse çıkışta görüşürüz ama bende sana sinirliyim bende döverim ama çok vurmam merak etme dedim.
güldük , onun gülmesi beni çok mutlu etmişti.
-söyle bakalım nereye gitceksin hangi okul dedi.
-ev kızı olcam dedim. yazmıcam üniversite.
bi tokat attı oyhş noluyo lan dedim.
-nereyi yazcaksın dedi.
-yazmıcam biyeri bi sene daha çalışcam
bir tokat daha.
-eee nereyi yazacaksın dedi.
-valla ne desem yalan olur tokat atmıcaksan tercih yapmayacağım dedim
tam sol kroşeyi yiyecekken tutup elini sarıldım. sensiz gitsemde mutlu olamayacağım dedim.
-oda sarıldı sen gitmezsende ben mutlu olmayacağım dedi. hem sen git ki bende arkandan oraya gelebileyim dedi.
o anda bi anda böyle havalara uçuverdim panpalar. sanırım düzelmişti olay. sevdiğim kız sarılmıştı bana benim kollarımdaydı yine. ayrılmamıştı. onu çok seviyordum sanırım lan. o gün 2-3 saat konuştuk. ben bu sene çok iyi çalışacağım, sen şimdi okulda yok hergün görüşemeyeceğizde zaten en iyisi bir yeri yaz hazır kazanmışken yerleş. ondan sonra da bende yanına geleyim. yoksa sen buradayken sürekli aklımda yanına gelmek buluşmak olacak ikimizde çalışamayacağız. en iyisi sen gidip oraların ne kadar güzel olduğunu banada anlat ki iyice hırslanayım dedi. telefonunuda almıştı bu arada o günden sonra sürekli mesajlaşmaya devam ettik. allahım bu sorunuda hallettik ya, artık bizi kimse tutamaz lan. ufukta evlilik var.. çok mutluyum çok...