peki ya sen olsaydın ne yapardın

kızı biraz tanıdıktan sonra anladımki bu kızın hayatını düzeltmek benim görevimdi. emin olmuştum. gibtir yannanım nerden emin oldun diyeceksiniz yada sanane işine bak soy kızı 31 çek diyen olacak. ama yüksekten düşen derine düşüyo panpalar.

ben sorunlu bi ailenin en kücük cocuğu olarak büyüdüm. kendimi bildim bileli evimizden kavga ekgib olmadı. 23 yaşındayım babamın bir kez beni sevdiğini hatırlamam. annemin ise geceleri bizi yatırıp camın kenarında sessiz sessiz ağlayışlarını unutamam. öyle birşey ki babamın hergün annemi dövmesi bile normal bir aktivite olarak gelmeye başlamıştı. yaşayan varsa ne demek istediğimi anlar. evimizde kavga olmadan geçen bir gün olursa korkardım çünkü sonrasında annem çok pis dayak yer babam birkaç gün eve gelmez annem ise yediği dayağın acısını bi kenara bırakıp bize bişey belli etmemeye çalışmakla geçirirdi o birkaç günü. ablamlar ve annem bana emanetti ama bende çok küçüktüm. sadece sessizce annem ağlarken yorganın altından izlemekden başka birşey yapamıyordumki. hep bunun ezikliğini yaşadım hayatım boyunca. belkide ailemde kendi göremediğim aile ortdıbını başkaları görebilsin diye bir uğraştı benimki başkalarına yardım ederek