bu gün telefonumun çalmasıyla uyandım

iş görüşmesi için şirkete geldim. harika bir yere benziyordu. ciddi bir yerdi. şirketin prensipleri olduğu belliydi. danışmaya doğru yürüdüm ve iş görüşmesi için geldiğimi söyledim. kız ağzındaki sakızı çıkarıp monitorün üzerine koyduktan sonra yüzüme bakıp randevun varmı diye sordu. telefonda görüştüğümü söyledim. “iyi git şu koridordan sağa dön bak orda personel müdürü diye yazıyor görmüyomusun” dedi. gülümsedim ve teşekkür ettim. cana yakın iş arkadaşlarım olacağı belliydi. müdürün odasının önünde oturmak için 2 tane koltuk olmasına rağmen ayakta 15,20 kişi bekliyordu. koltuğa neden oturmadıklarına bir anlam veremedim ve koltuğa oturdum. bir kaç dakika sonra benden en az 10 yaş küçük bir genç geldi. “ordan kalk” dedi. neden diye sordum. “ben patronun yiğeniyim ve müdür yardımcısıyım dıbına koyim. orası müşterilerimiz için. kalk diyorsam kalk saygısızlık etme” dedi. ne kadarda sevecen bir çocuk. eminim bulunduğu pozisyona emekleriyle gelmiştir. ona saygısızlık etmem olmazdı hemen müşterilerin yerinden kalktım. uzunca bir süre bekledikten sonra sıra bana geldi