hayatta hep arkada kalan oldum

ve okula gitmek de derdime çözüm olmadı.
sessizce döndüm yine...

okula gidişim zaten bir facia oldu, herkes öyle yabancı, öyle uzak geldi ki; bu dönem kayıt yenilemek için bir kere
2 kere de derslere baktım çıktım o kadar.
o kalabalığın içinde yanlızlığımı daha çok hissettiğim için 2 gidişim de bir süre soğumama sebep oldu hayattan.
o kadar insan, hepsi mutlu, gülüşmeler falan filan.
yanlarına yaklaşamadım bilr o günler, sanki görülmeyen bir ses uzak dur diyordu,

gidemedim, uzaktan en arka sırada oturdum ama, yine de ilk günler olduğu için kalabalık anfide
yanımda insanlar oturdu,
onları hiç görmemiştim, ya da görmüştü ama hatırımda yoktu.

bu sene öyle kötü geçmişti ki,
okulu kökten bırakmayı falan düşündüm ama ilk dönem bir şekilde geçince
2 haftalık tatilde
yeniden düşündüm.
kendi kendime dün akşam oldğu gibi gaz verdim.
yine olmadı,
ve şimdi yine olmadı...