hayatta hep arkada kalan oldum

öyle işte bari az makarna yiyeyim yazacak birşeyler kaldı amk
onu da yazayım da yatayım
binler çok samimiyim, yatmak dahi anlamsıx geliyor, kalkacağim, eee?
belki okula giderim, devamsılıktan kalmayayım diye öğrenci işlerine yalvarırım.
belki ona bile üşenirim. annemm babam ne halde olduğumun farkında bile değil belki.

çoğu günler, gecem gündüzüm karışıyor, tv-bilg- kitap okumaktan
uyumaktan bazen adam gibi yemek ymiyorum
şu an sadece kahvaltı ve azıcık yumurta ile duruyorum.

bilg başına oturuyorum; sabah öğlen akşam,,
bakıyorum hava kararıyor, perdeleri çekiyorum
ışığı yakıyorum devam.
ta ki gözlerim yanana kadar.

başta dedim ya gözlerine bakacak sevgilim yok, ekrana bakıyorum.
benimki de böyle bi hayat işte, garipsemeyin ama
bu tek benim değil,
biraz da etrafımdakilerin seçimi
ama onları da suçlayamam, bu kadar normal insan varken, ben böylysem sanırım bir suçlu aranacaksa

evet o benim.

devdıbını yazıp kapatacağım.