hayatta hep arkada kalan oldum

arkada kaldım dedim ya ben bırak arkada kalmayı sıraya bile geçemedim.
sıra dışı oldum hep.
öğle araları yanlız kaldım, gören sanırım deli sanardı beni.
mahalle ve çevrede de dediğim gibi kimsem olmadı,
sokağın önünde top oynarlardı. tam kapımızın önünde, ben başımı eğip geçerdim, utanırdım
ben de ölesiye topa vurmak, oynamak isterdim.
ama çağırırlar da oyna derler diye korkardım.

çünkü futbolda benim kadar beceriksiz adam görmedim.
dedim ya hayatta hiçbir taku beceremieyen adam olur mu? ben.
beni bir keresinde oyuna da aldılar ama, ayağımın altından 10 kez gol yiynce, o günden beri top oynamadım.

başarısızlıktan ölesiye korkardım.
çünkü güvenm sıfırdı, başarısızlık ölümdü,
normalde bir insan başarısız olursa; sağı suçlar, solu suçlar, belki en son kendini
ben kendimi suçlu hisseder, kendimi savunamazdım bile.

hayatım bu kısır döngü içinde dibe inerek geçtiç
biliyorum belki bunun ne demek olduğunu tam anlayamayanlar vardır.

yanlız olmak demek, 7-24 dertleşecek kimsenin olmaması,
zil çalar çalmaz, eve koşmek,
eve gelince apartmanda kimseyi görmemek için hızlıca çıkmak, kapıyı örtüp içerde yanlızlığın uykusuna dalamktır.