en çok utandığınız anlar

lisedeyiz... binlik diz boyu ama efendi yanımızda var tabi. hatta il birincisi olmuşum kompozisyonda... edebi yanımla hocaların aklını çeliyorum... ama serde pijlik var..
dersleri astığım bi kankam var cihan. bunla bahçede çay-sigara yapıyoz... öğleden önceki son derse girmedik yine... zil çaldı öğle tatili başladı..97 yazının sıcağını hatırlayan bilir kavuruyordu ortalığı, ceketler kravatlar foraydı bizde tam yandan çarklıyız... cihanla öğleden sonra buluşmak için sözleşip ayrılmak üzereyken cihan bi binlik mi ne yaptı, galayladı galiba beni.. biraz uzaklaştı tabi dalmiim diye.. okulun bahçesini terkettik edeceğiz, cihan uzaklaşırken buna "senin doğralarının dıbına koyim olm" diye bağıraraktan bir kalay bastım... sonra da kafamı istemsiz bir şekilde sağ arka tarafıma, 2. kata öğretmenler odasının cdıbına çevirdim..
ne görsem...
benim kompozisyon birinciliğim için ön ayak olup beni yarışmaya sokan, türlü derdimi dinleyen bayan edebiyatçı camda sigara içmesinmi *
anam anam ne utanmıştım. ceketi kafama sarıp voltingen strausse *