-1
kabulü imkansız yalnızlıklar kalıyor bana
ellerini bende bırakıyorsun
gittiğine nasıl inanayım
basit bir denklemin tek bilinmeyeni oluyorum
yalnız kalmam şart mı?
başka türlü çözülmez mi dilim?
tek çare sükut mudur ardından
cevabı arafta olan sorularda boğuluyorum
bütün ışıkları sönmüş bir şehrin
köhne bir köşesinde yitikliğimi hazmediyorum
dilimde en sevdiğim şiirin
son mısrası
eyvallah
---
yalnızlığım birikiyor gecelere
ve ben her gece başka seviyorum
her gece başka yanıyorum
başka susuyorum kayboluyorum gecede
gülüşümün kulaklarına mugibi olduğunu düşünürken
suretimin gözlerinde rahatsızlık olduğunu anlıyorum
sustuklarım ve susacaklarım
beni umarsız gösteriyor
çığlıklarım dudaklarımı yakıyor
sen yüzüne tutarsız gülücükler takıyorsun
ağlamıyorum.
biliyorum ağlarsam çözülür dilim
dizlerim titrer ve başım
başım bedenimden kopmuşçasına düşer omuzlarına
yalnızlığım birikiyor gecelere
ve ben her gece başka seviyorum
yüzüm gülüşlerini dağıtıyor
nefretini sükunetle karşılıyorum
susuyorum ve sustuklarım
kalbindeki taşa değmiyor
ben bir canda bin hatıra öldürüyorum
kalbindeki taş 'git' diyor
susuyorum yine 'kal sağlıcakla' der gibi..
