liseliler yattığına göre içimi dökebilirim

neyi özledim biliyor musunuz gocuğuna sıctıklarım? yazıyorum sıkı durun.
şimdilerde kanserojen diyorlar ama tak atıyorlar bence sana siyah poşet.
annem senin ağzını iple bağlayıp elime tutuşturduğunda koştura koştura kendimi sokağa atıp, yere bakmayıp sana baktığımdandı hep dizlerimdeki yaralar. ulan hiç demedim ki benim neden uçurtmam yok yemin ederim o gibko kara poşet gökyüzünün mavisine nazar boncuğu gibiydi. ipi 1 bilemedin 2 metreydi aslında gökyüzü nereee benm poşet nere.
gerci bazen taşaklı bi rüzgar ipiyle birlikte alır giderdi elimden seni.
'benim ucurtmamm baaakkkkkkk taaa nerelere gidiyor diye övünürdüm arkadaşlara' sen gökyüzüne yükseldikçe.
gün oldu devran döndü 9o lar bitti 2ooo ler bile bitti...
bazen çocuk olmak ister her insan evladı. o anlardan birini dün yaşadım işte montla sıçan nesil. yine poşete ip bağladım, sokaklarda koşturamadım ama; o poşeti balkonun demirine bağladım, evde kimse olmasada kesme şeker çaldım mutfaktan, yutuptan da aha bunu açtım: http://www.youtube.com/watch?v=krJGpF0_TrQ oyuncak arabam yoktu halının kenarında süreceğim ama halıya bakarak onuda hayal ettim kesme şekeri kıtlarken. birden annem geldi eşşek sıpası dişlerin çürüyecek kaç kere dedim yeme şunları dedi. şaka lan şaka anam falan girmedi odaya fazla hayale dalmışız galiba.

kekleme: olm üzülün diye yazmadım lan depresyona girmeye yer aramayın duygusal emolarım benim. şey lan sadece bazen hayal edersiniz vay be dersiniz çekirgelerin bacaklarını kopartıp içindeki sinirleri elimizle çekiştirip hareket ettirecek kadar cesurmuşuz.